Naprawa główki korbowodu

Naprawę główki korbowodu możemy uznać za ostatni etap procesu regeneracji korbowodu. Najważniejszą rzeczą oprócz dokładnego nadania luzu pomiędzy sworzniem a tulejką w główce korbowodu jest zachowanie równoległości osi główki do stopy. Nierównoległość tych osi może być przyczyną hałaśliwej pracy układu korbowego, nierównomiernego (jednostronnego) zużycia gładzi cylindra i ścianki tłoka oraz wybijania się panewek. Krótko mówiąc – bardzo dużym skróceniem żywotności silnika po remoncie. Nie ma możliwości rozwiercenia główki korbowodu za pomocą rozwiertaka czy też innych cudownych narzędzi, jak podają niektóre książki nauki zawodu w szkołach średnich. Używając rozwiertaka, przy rozwierceniu tulejki zawsze doprowadzimy do rozbieżności pomiędzy równoległością osi główki i stopy (rys. 1), pomijając kolejny problem dokładności roztaczanego otworu.

Kolejny istotny temat w naprawie korbowodu to zachowanie odpowiedniej długości skoku (żadnym rozwiertakiem tego nie dokonamy). Oprócz dokładnego wymiaru główki i stopy musimy zachować zgodny z danymi producenta skok korbowodu (rys. 2). Szczególną uwagę należy zachować przy silnikach z zapłonem samoczynnym, gdzie skrócenie korbowodu może doprowadzić do zbyt niskiego sprężania, a tym samym do braku zapalenia mieszanki. W przypadku za długiego skoku zawór spotka się z tłokiem.

Najlepszą i jedyną tego rodzaju maszyną do naprawy korbowodów jest wytaczarka do korbowodów (rys. 3). Urządzenie to przy rozwierceniu główki czy stopy doprowadza do równoległości osie otworów. Możemy na nim ustalić pożądaną długość skoku. Przy wytaczaniu tulejki w główce korbowodu stosujemy specjalne noże, które umożliwiają uzyskanie powierzchni o dużej gładkości.

Po dokonaniu kompletu napraw w korbowodzie przed przystąpieniem do montażu możemy dokonać pomiaru w celu porównania naszego korbowodu z wymiarami podanymi w karcie serwisowej aby uniknąć jakichkolwiek błędów. Poniżej znajduje się schematyczny rysunek korbowodu z zaznaczonymi punktami pomiaru (rys. 4).